Polska jako jedno z kilku państw członkowskich Unii Europejskiej prawdopodobnie nie zrealizuje na czas swojego krajowego celu wyznaczonego na poziomie 15% udziału energii odnawialnej w 2020 r[1]. Jednak pomimo istnienia możliwości nakładania sankcji za niewykonanie krajowych zobowiązań, w tym kar finansowych, Komisja Europejska nie jest zainteresowana karaniem państw dla samego karania. Potencjalne konsekwencje dla krajów spóźniających się z realizacją wyznaczonych celów na rok 2020 należy rozumieć raczej jako środek mobilizujący do nadgonienia zaległości, ale także do zwiększenia ambicji działań pozwalających zrealizować drugi z unijnych celów OZE – ten wyznaczony w horyzoncie roku 2030.

Ministerstwo Aktywów Państwowych zapowiada dopłaty do rachunków za energię dla osób zarabiających poniżej 5 tys. netto miesięcznie. Reakcja na wzrost cen energii elektrycznej pokazała, że politycy jak ognia boją się tego tematu. Nie mają jednak dobrego pomysłu jak go rozwiązać.

Komisja Europejska przedstawiła projekt rozporządzenia w sprawie Funduszu Sprawiedliwej Transformacji. To instrument, który ma przybliżyć Unię do osiągnięcia neutralności klimatycznej w 2050 r. i zapobiec ewentualnemu wykluczeniu społecznemu. Choć Polska zaproponowała utworzenie funduszu, to przespaliśmy dyskusję o jego kształcie.

Ochrona klimatu jest jednym z priorytetów UE, a energetyka jednym z najważniejszych obszarów ich realizacji. Ciepłownictwo pozostaje jednak zapomnianym sektorem. A to dzięki działaniom na rzecz czystego ciepła moga skorzystać zarówno globalny klimat i obywatele w Polsce. Forum Energii publikuje nowe opracowanie pt. "Jak porozumieć się z Brukselą w sprawie czystego ciepła", w którym rekomenduje konkretne działania dla polskiego rządu, wspierające pozyskanie środków w nowej perspektywie UE.

Niskoemisyjna modernizacja energetyki będzie kosztować w kolejnych latach nawet 200 mld EUR. Ta imponująca kwota może sugerować, że Polski nie stać na inwestycje w elektroenergetykę, ciepłownictwo czy ogrzewnictwo. Tymczasem budowa bezpiecznego i niezawodnego systemu jest kluczowa dla obywateli, gospodarki i klimatu. Najwyższy czas przyjrzeć się potencjalnym źródłom finansowania niskoemisyjnej modernizacji, policzyć, przeanalizować i upomnieć się o te środki by, ot tak, nie rozpłynęły się w budżecie.

Polska energetyka znalazła się na zakręcie. Co zastanie kolejny rząd po wyborach jesienią? W spadku dostanie nie tylko elektroenergetykę, ale również smog.

Praktyczny wpływ ustaleń szczytów klimatycznych na politykę UE i Polski jest rzadko doceniany. Tymczasem polityka klimatyczna będzie istotnym punktem odniesienia w dyskusjach o zintegrowanych planach krajowych, krajowych strategiach długoterminowych, czy przy ustalaniu ram finansowych na lata 2021-2027. Jakie są wnioski z COP24, a przede wszystkim – czego spodziewać się w tym roku?

Polska jest w czołówce krajów z najgorszym powietrzem w Unii Europejskiej. Do pokonania smogu potrzebne są duże pieniądze. Polaków trudno będzie nakłonić na takie inwestycje - niektórych nie będzie na to stać. Pomógłby Fundusz Modernizacyjny. Ceny uprawnień do emisji CO2 biją rekordy – przekroczyły 19 EUR/tonę – ich wartość wzrosła w ostatnich 2 latach o ponad 350%. Im droższe uprawnienia tym większy budżet Funduszu Modernizacyjnego, który jest zasilany wpływami ze sprzedaży uprawnień do emisji. Dziś brakuje rządowej koncepcji jego zagospodarowania.

87,5% (463 z 529) wszystkich systemów ciepłowniczych w Polsce nie posiada statusu systemów efektywnych. Muszą to zmienić, jeżeli chcą w przyszłości zachować dostęp do pomocy publicznej i nadal dostarczać Polakom ciepło w rozsądnej cenie.

Blisko 200 mld zł w kolejnej dekadzie polska energetyka potrzebuje na konieczną modernizację: poprawę efektywności i innowacyjności, unowocześnienie bazy wytwórczej i obniżanie emisji. Skąd pieniądze?